معنی گردنه گیر

دزد، راهزن

گردنه. [گ َ دَ ن َ / ن ِ] (اِ) وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلوله ٔ خمیر نان را پهن سازند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری). || گردنه ٔ کوه. (آنندراج).کتل. گریوه. راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است: مثل دزد سر گردنه. مگر سر گردنه است.

گردنه. [] (اِخ) از دیه های قاسان. (تاریخ قم ص 138).

گردنه. [گ َ دَ ن َ] (اِخ) ده کوچکی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت، واقع در 12000گزی شمال مسکون و 1000گزی راه شوسه ٔ بم به سبزواران. دارای 10 تن جمعیت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

گردنه زن. [گ َ دَ ن َ / ن ِ زَ] (نف مرکب) دزد. راه بر. گردنه بر. گردنه بند.

گردنه ٔ شلالدان. [گ َ دَ ن َ ی ِ ؟] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان بوستان باشت و گردنه ٔ آستانه، واقع در 120360گزی کازرون.

گردنه ٔ شمشیر. [گ َ دَ ن َ ی ِ ش َ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان گردنه ٔ کریوه و شمشیر، واقع در 119000گزی کرمانشاه.

گردنه ٔ آستانه. [گ َ دَ ن َ ی ِ ن َ] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان گردنه ٔ شلالدان و امام زاده جعفر، واقع در 130660گزی کازرون.

گردنه ٔ کریوه. [گ َ دَ ن َ ی ِ ک َ ری وَ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان قشلاق و گردنه ٔ شمشیر، واقع در 114000گزی کرمانشاه.

گردنه، غیرآبادی خرابه، می گردد می چرخد

(اسم) گیرا گیر: نیست خالی بزم او از باش باش و نوش نوش نیست خالی رزم او از گیر گیر و های های. (منوچهری)

راه سخت و پرپیچ و خم در کوه

(~.) (اِ.) نک وردنه.

جزع، رغبه

Ausschnitt (m), Hals (m), Nacken

509